Podczas swojego pobytu w Atenach, apostoł Paweł zauważył w tym mieście ogromną ilość idoli. Księga Dziejów mówi nam, że podczas gdy oczekiwał on na przybycie Silasa i Tymoteusza: ``obruszał się Paweł w duchu swoim na widok miasta oddanego bałwochwalstwu'' (Dzieje 17:16).

Odnalazł tam nawet ołtarz poświęcony nieznanemu bogu. Skorzystał on z tego odkrycia, aby, na wzgórzu Areopagu, powiedzieć Ateńczykóm, kórzy wypytywali go o nową doktrynę, której nauczał, o prawdziwym Bogu, Bogu, który pozostaje dla nich ciągle nieznanym.

Zobaczmy posłannictwo, które skierował do nich, z wyżyn Aeropagu:

Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi (Dzieje 17:22). Mimo, że odczuł pewną irytację wobec tych wszystkich idoli, Paweł powiedział im complement: ``jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi''. Dlaczego im to powiedział? Wyjaśnia: Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznajomemu Bogu. Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję. (Dzieje 17:23)

Ateńczycy chcieli oddać cześć znanym sobie bogom, obawiali się jednak, że zapomną o którymś z nich, obrażą go i zciągną na siebie jego gniew. Dlaczego wznieśli ołtarz bogu nieznanemu, bogu zapomnianemu niechcący. Paweł, który przeczytał ten napis, dedykację, wyjaśnił im prawdziwego Boga:

Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych. Ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. (Dzieje 17:23-25)

Paweł podkreśla tutaj różnicę między prawdziwym Bogiem i idolami. Prawdziwy Bóg nie mieszka wcale w budynkach wystawionych ludzką ręką. Nie jest też obsługiwany ludzkimi rękami, jak to było w przypadku nie tylko ateńskich idoli, ale również niektórych dzisiejszych religiach.

Paweł dorzuca:

Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas. Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy. Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu sztuki i ludzkiego umysłu. Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych. (Dzieje 17:26-31)

Apostoł Paweł próbował dać do zrozumienia tym wielbicielom idoli, że boskość nie jest podobna ani nawet porównywalna z czymś co może zostać ukształtowane w złocie, srebrze, czy też wykute z kamienia. W rzeczywistości powiedział on im: ``Bogowie ci, którym składacie hołd nie są bogami! Wasza osobista i ludzka koncepcja boskości jest całkowicie błędna. Macie pomysły, które przedstawiacie w złocie, srebrze, czy kamieniu, ale prawdziwego Boga nie znacie, jest On dla was Bogiem nieznanym.''

Pewnym jest, że gdyby Paweł żył w naszych czasach, mógłby powiedzieć większości tym, którzy pretendują do miana chrześcijan, iż ten Bóg, który daje życie i wszystko, dla nich również jest Bogiem nieznanym. Dlatego, że gdyby był im znany, gdyby byli mu bliscy, postępowaliby tak jak zdefiniował to Chrystus: ``Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych'' (Mat. 4:4). Aby do tego dojść, trzeba wiedzieć, że jedynie Biblia jest Słowem Bożym i tylko ona jest prawdą (Jan 17:17).

To w Biblii odkrywamy Wiecznego Boga, mówiącego w pierwszej osobie. Czyż nie mówi: ``Jestem, który jestem'' (Ex. 3:14), albo: ``Ja, Pan, twój lekarz'' (Ex. 15:26). Mówi również: ``Jam jest Pan, Bóg twój'' (Ex. 20:2) i również: ``Ja, Pan, jestem Bogiem waszym'' (Ex. 16:12). W Swoim zainspirowanym słowie, wyjaśnia On przyszłość ludzi, miast i narodów. Wiele z tych proroctw już się zrealizowało, inne są w trakcie realizacji.

Biblia jest Słowem Bożym, jest ona posłannictwem, które Bóg kieruje do ludzi. Gdyby zadali sobie oni trud przestudiowania Pism z otwartym umysłem, bez uprzedzeń, biorąc dosłownie jej treść, zamiast ją przekręcać w celu poparcia własnych ideji, czy usprawiedliwienia tolerowania hołubionych przez świat chrześcijański przyzwyczajeń, wiele rzeczy miałoby się inaczej. To poprzez Biblię człowiek może poznać wolę Bożą i jego prawdziwą naturę, jak również sposób składania Mu czci.

Bóg określił za wczasu powstanie i upadek wielkich imperów i niektórych narodów. To On także interweniuje, jeśli jest to konieczne, w przebieg wypadków politycznych, aby odbywały się one zgodnie z Jego niepodważalnym planem i celem. Na przykład, przewidział On, że Chrystus zostanie ukrzyżowany. Spowodował zatem, żeby ukrzyżowanie to mogło mieś miejsce, że Imperium rzymskie panowało nad regionem, w którym Chrystus miał żyć przez trzydzieści lat. Bóg jest Bogiem wszechmogącym i Jego doskonały charakter dopełniony jest wielka miłością i dobrocią, gdyż: ``jak wysoko jest niebo nad ziemią, tak wielka jest dobroć jego dla tych, którzy się go boją'' (Ps. 103:11).

Przed Mojżeszem, Bóg pozwolił, aby Jego lud doznał niewoli przez wiele pokoleń. Później, zdecydował pokazać Swoją moc, wyzwalając Izrael z tejże niewoli. Zaczął poprzez spowodowanie ponadnaturalnych plag w stosunku do Egiptu, aż do wyzwolenia Izraela. Gdy tymczasem Faraon odmawiał wypuszczenia synów Izraela i to z prostego powodu: ``Serce Faraona pozostało nieczułe i nie wypuścił synów izraelskich, tak jak Pan zapowiedział przez Mojżesza'' (Ex. 9:35). Dlaczego serce Faraona było zatwardziałe?

Potem rzekł Pan do Mojżesza: Idź do faraona, gdyż to Ja sam przywiodłem do zatwardziałości serce jego i serce sług jego, aby czynić te moje znaki wśród nich i abyś ty opowiadał dzieciom swoim i wnukom swoim, jak obszedłem się z Egipcjanami, i jakie znaki czyniłem wśród nich, byście poznali, żem Ja Pan. (Ex. 10:1-2)

Bóg chciał pokazać Swoją moc, aby ludzie wiedzieli, że jest Panem i Władcą nad wszystkimi wydarzeniami tego świata. Dokonał wielkich cudów na rzecz Swojego ludu, żeby poznał on Go właśnie takim. Po wielu pokoleniach, lud Boży znalazł się ponownie w niewoli, tym razem w Babilonie. Bóg objawił się Swojemu ludowi jako najwyższy Władca.

Potężny król Nabukadnosor został zdetronizowany i stracił rozum do tego stopnia, że żył przez siedem lat wsród dzikich zwierząt. Potwierdza to prorok Daniel:

Królu! Bóg Najwyższy dał królestwo, wielkość, chwałę i dostojeństwo twojemu ojcu Nebukadnesarowi. A przed wielkością, której On mu udzielił, wszystkie ludy, plemiona i języki drżały i lękały się go; ...Lecz gdy jego serce wyniosło się w pysze, a jego duch się rozzuchwalił, został strącony z tronu królewskiego i odebrano mu jego chwałę. I został wypędzony sposród ludzi, a jego serce stało się podobne do zwierzęcego; zamieszkał z dzikimi osłami, ...aż poznał, że Bóg Najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkim i ustanawia nad nim, kogo chce. (Dan. 5:18-21)

Zakłada się, że człowiek wierzy w Boga objawionego przez Jezusa Chrystusa, a Bóg Jezusa z Nazaretu ma osobowość i charakter ściśle określony. Jest On Istotą najwyższą i wszechmogącą, przepełnioną nieskończoną mądrością, rządzącą nad niebiosami i nad ziemią. Jezus, który obiawił ludziom Ojca, powiedział: `` Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go'' (Jan 1:18). Kiedy modlił się do Ojca, Jezus wiedział, że zwraca się do osoby duchowej, zdolnej do zainterweniowania w sprawy świata, wskrzeszenia martwych i podczymania Swojego niepodważalnego Słowa, które jest prawdą.

Potwierdził On, że Jego Ojciec jest większy jak On (Jan 14:28). Jezus podporządkował Swoją wolę, woli Ojca w sposób tak całkowity, tak dokładny, że mógł On powiedzieć: ``Kto mnie widział, widział Ojca'' (Jan 14:9). Natura i charakter Boga odzwierciedlała się w sposób tak doskonały w życiu Jezusa, że gdyby Ojciec sam się ukazał w ciele, postępowałby w ten sam sposób ja Chrystus, myśli Jego i działania byłyby identyczne.

Kiedy modlił się do Swojego Ojca, Jezus mówił: ``Przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi''. Czy dziwną jest Jego reakcja wobec straszliwego doświadczenia, które Go oczekiwało: ``Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie'' (Łuk. 22:42).

Ten Bóg, ten Ojciec, nie powinien być dłużej nieznany człowiekowi. Paweł potwierdził Ateńczykom, że są oni z ``rodu bożego''. W jaki sposób człowiek może być z ``rodu bożego''? Co chciał apostoł Paweł przez to powiedzieć? Kiedy Bóg stworzył pierwszego człowieka, Adama, stworzył go na Swój obraz i Swoje podobieństwo, ale uczynił go istotą fizyczną. Jeśli człowiek odpokutuje i jeśli zacznie żyć zgodnie z prawami i przykazaniami, może wejść do rodziny bożej. Psalmista napisał: ``Rzekłem: Wyście bogami i wy wszyscy jesteście synami Najwyższego, lecz jak ludzie pomrzecie'' (Ps. 82:6-7). Jeśli człowiek jest z ``rodu bożego'', dlaczego zatem musi umrzeć? Dtatego, że ciało nasze fizyczne nie może odziedziczyć Królestwa Bożego.

To też deklaruje apostoł Paweł:

A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone. ...Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; Sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sije się w słabości, bywa wzbudzone w mocy; Sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe. (I Kor. 15:50 i 42-44)

Człowiek, który wejdzie do rodziny bożej stanie się Bogiem i wygląd jego będzie identyczny z obecnym wyglądem Chrystusa. Apostoł Jan opisuje Go nam:

I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił do mnie; a gdy się odwróciłem, ujrzałem siedem złotych świeczników, a pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w sztę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; Głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, a nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód. (Obj. 1:12-15)

Życie fizyczne człowieka jest ograniczone w czasie, jego ciało fizyczne jest również ograniczone w czasie, ale ci, którzy znają prawdziwego Boga, ci, którzy wypełniają Jego wolę, którzy wprowadzają w życie prawa boże, które nigdy nie zostawły odsunięte, zostaną przybrani chwałą i nieśmiertelnościć. Wejdą oni do Królestwa Bożego, do rodziny bożej i zobaczą wtedy rzeczy niewypowiedzialne, najpiękniejsze i cały wszechświat będzie do ich dyspozycji (Heb. 1:2 i 2:6-13).